In een open brief aan het Riziv verwoordt Bvas bezwaren tegen de manier waarop de gegevens over goedkoop voorschrift (december 2015-mei 2016) recentelijk zijn verwerkt. “We vonden een aantal fouten, die het resultaat vervormen”, schrijft het syndicaat.

De Bvas stelt in eerste instantie vast dat het profiel geen rekening houdt met originele producten waarvan de prijs verlaagd werd tot op het niveau van de generieken. Daarnaast, zo lezen we, hanteert de studie prijzen die geldig waren op het moment dat de analyse werd gemaakt en niet in de periode waarin het geanalyseerde voorschrijfgedrag plaatsvond. Dat is niet onbelangrijk, omdat het statuut van een geneesmiddel vaak verandert.

Maar bovenal is de drempel van 60% volgens Bvas niet haalbaar. Nochtans zal die drempel vanaf 2017 gelden. Het syndicaat heeft een concreet cijfervoorbeeld bekeken, van een voorschrijver die als dokter X wordt aangeduid. Als dokter X voor 100% goedkoop had voorgeschreven binnen de 20 meest courante moleculen, dan zou hij volgens de voorliggende berekeningen op 58,70% gestrand zijn. Het is dus voor hem onmogelijk om 60% te halen.

De brief aan het Riziv wijst erop dat sommige geneesmiddelen een lage kostprijs hebben, maar toch niet als goedkoop worden beschouwd. Een veelbesproken voorbeeld is acetylsalicylzuur. Het middel kost weinig, maar heeft niet het statuut van goedkoop geneesmiddel. Bij dokter X slorpt acetylsalicylzuur zowat 20% van zijn 20 meest voorgeschreven moleculen op. Een aandeel dat zwaar doorweegt in het percentage dat hij haalt. “Logica en eerlijkheid zouden gebieden dat dergelijke middelen niet in het profiel worden opgenomen”, betoogt Bvas.

Het syndicaat stelt een andere formule voor, op grond van het volgende principe: de huisartsen moeten x% goedkope geneesmiddelen voorschrijven binnen de moleculen waarvoor een goedkoop preparaat voorhanden is.